(bron gedichtje: www.lentezoet.nl, zeker de moeite waard om hier een kijkje te nemen!)

Ruim anderhalf jaar geleden, kort na zijn vijfde verjaardag, begonnen we vol goede moed aan het zwemlesavontuur van onze oudste. Op advies van de KNO-arts wel beschermende oordopjes aangeschaft maar verder zagen we geen beren op de weg. Zoonlief was al aardig watervrij en vond zwemmen hartstikke leuk. Maar wat viel dat even tegen zeg! Het eerste blokje ging nog, hij zwom in een klein groepje met een zwemjuf waar hij echt een klik mee had. Vrij snel mocht hij door naar het tweede blokje. En daar ging het mis...

In zijn nieuwe groepje zaten wat meer kinderen en ook zwom er tegelijkertijd nog een groepje in het zwembad. Hij begon weer over pijn in zijn oren te klagen. Het zou toch niet dacht ik toen.... Onze zoon heeft helaas een hele geschiedenis met oorontstekingen. Vanaf baby af aan heeft hij ontelbaar vaak oorontstekingen gehad. Het was zelfs zo erg dat hij als peuter een hele tijd gehoorverlies heeft gehad, gelukkig wel tijdelijk maar ontzettend vervelend en niet fijn als je je taal en spraak nog aan het ontwikkelen bent. En nog steeds heeft hij periodes dat hij een heel stuk slechter hoort. Sinds het plaatsen van trommelvliesbuisjes ging het gelukkig al een heel stuk beter. Maar gevoelige oren en zwemles blijkt dus totaal geen goede combinatie te zijn. Ondertussen bleven we maar steken in blokje 2. We moesten een aantal lessen missen  door oorontstekingen en ook door het plaatsen van nieuwe buisjes mochten we een aantal weken niet zwemmen. En de weken dat hij er wel was waren frustrerend. Om elke keer andere kinderen door te zien gaan naar het volgende blokje is niet leuk. De motivatie en het plezier gingen er vanaf. Ook viel het ons op dat hij clownesk gedrag ging vertonen en steeds als laatste achter de andere kinderen aan bungelde. Voor ons als ouders ontzettend frustrerend. Ik weet nog dat ik na afloop van de zwemles een keer naar hem snauwde: '' Ik wil wel dat je blijft opletten hoor! Mama heeft geen zin om zoveel geld te betalen als je toch niet je best doet.'

En toen brak onze zoon; 'Ik doe echt mijn best mama, maar ik kan gewoon niets horen in het zwembad' kwam er huilend uit. En oh wat voelde ik me toen schuldig. Maar er ging wel een knopje bij ons. Dit kon zo niet langer, hier moest wat gebeuren. We zijn in gesprek gegaan met het zwembad. Zij kwamen met het  voorstel om een paar maandjes te stoppen met zwemles omdat hij er waarschijnlijk nog niet aan toe was. Ik vond het een prima idee om te stoppen maar was het niet eens met de reden. Maar ik kon ook wel begrip opbrengen voor hun kant van het verhaal. En toen maar weer naar de huisarts en de KNO-arts. En daar kregen we een heel duidelijk verhaal te horen. Stoppen met zwemles en pas na zijn zesde verjaardag weer beginnen. Zwemles was op dit moment funest voor zijn oren. En dat wil je natuurlijk net niet horen. Maar ze gaven heel duidelijk aan dat dit zo voor hem ook niet te doen is. Hij hoort sowieso al slechter, daar komt dan bovenop dat het in het zwembad erg lawaaiig is. Door de oordopjes in zijn oren hoort hij nog slechter dan normaal en het grootste gedeelte van de tijd ligt hij ook nog eens met zijn hoofd onder water en hoort nog weer minder. Logisch dat het dan niet lukt. En toen vielen alle puzzelstukjes op zijn plek. Dat clowneske gedrag van hem was heel goed te verklaren. Als je 50 minuten lang niets hoort en niet weet wat je moet doen ga je je vervelen en gek doen. En dat hij steeds een tel later dan de rest was had er mee te maken dat hij gewoon af ging kijken bij anderen wat hij moest doen. Wat hebben we ons even schuldig gevoeld als ouders! We zijn toen ruim een half jaar gestopt met zwemles. Afgelopen september hebben we het zwemmen weer opgepakt. We hebben bewust gezocht naar een zwemschool die aansloot bij zijn behoeftes. Niet dat de andere zwemschool slecht was, maar voor onze zoon werkte het niet. En we zijn uitgekomen bij een ontzettend fijne zwemschool. We hebben eerst een goed gesprek gehad over onze zoon zodat ze van de situatie op de hoogte waren. Het grote voordeel voor hem is dat er in kleine groepjes wordt gezwommen en dat hij de hele  zwemperiode met dezelfde kinderen blijft zwemmen. Ook heeft hij tot het halen van zijn diploma steeds dezelfde zwemleraar. Ontzettend fijn voor hem! En het gaat ontzettend goed. Dat hij de oudste van zijn groepje is maakt hem niets uit, vindt hij alleen maar interessant.  Hij maakt vorderingen en geniet weer van de zwemles. En zo hoort het ook.

We hebben er het volste vertrouwen in dat hij zijn diploma gaat halen. Ook al steken deze winter de oorontstekingen weer de kop op, we gaan ervoor. Dan maar met wat meer pauzes ertussen om zijn oren even weer tijd te geven om te herstellen. Maar het geeft wel spanning. Vooral omdat we vandaag bij een gehoortest te horen hebben gekregen dat hij echt gehoorverlies heeft bij een oor. We moeten even afwachten of dat nog te maken heeft met zijn laatste oorontsteking of dat er toch blijvende schade is opgetreden door alle ellende met zijn oren. En dat is niet leuk om te horen.... Dus we gaan het traject bij de KNO-arts maar weer in.

Maar het zwemdiploma gaat er komen! En op de dag dat hij zijn diploma heeft gaat bij ons de vlag uit!