Begonnen bij het Spraak & Taal Ambulatorium

Vandaag is ons kereltje begonnen bij het Spraak & Taal Ambulatorium van Kentalis. En dat was best even slikken voor mij. Ook al weet ik dit moet en dat het hem heel veel zal opleveren...

Vorig jaar april was ons eerste bezoek aan het Audiologisch Centrum. Op ons eigen verzoek, vooral omdat bijna een jaar intensieve logopedie nog geen vooruitgang had gegeven. Het gekke is, dat wij zijn spraakprobleem helemaal niet zagen aankomen. De eerste twee jaar van zijn leven verliep de spraakontwikkeling heel normaal, daarna werd zijn verstaanbaarheid steeds minder. We dachten dat logopedie hem wel zou helpen maar dat gaf dus bijna geen resultaat. En wat was dat frustrerend. Vanaf 3, 5 jarige leeftijd oefende hij trouw elke ochtend en elke avond zonder ook maar enig resultaat. Ook het knippen van zijn tongriempje gaf helaas geen resultaat. En ondertussen werd ons mannetje steeds meer gefrustreerd en verdrietiger en namen bij ons de zorgen toe. Want hoe moest hij zich in vredesnaam gaan redden op school? Hoe kunnen kinderen en leerkrachten je begrijpen zonder dat ze je verstaan?

Maar vanaf de eerste schooldag deed ons ventje het super op school. Wat een vechter! En wat waren we nu blij dat hij zo'n vurig en temperamentvol karakter had. Want ondanks alles liet hij zijn koppie niet hangen en ging hij ervoor. Hij zat helemaal op zijn plek en tot onze grote verbazing ging hij in de eerste week al na schooltijd met een vriendje mee naar huis. Ik was best wel ongerust of hij zich wel kon redden maar ook dat ging prima. Loslaten heet dat volgens mij ;-).

 

Maar ondanks dat hij zich goed staande kon houden op school en zich meteen ook veilig voelde in de klas zagen we wel dat zijn spraakprobleem echt heel groot aan het worden was. Vooral in vergelijking met leeftijdsgenootjes. Ook hadden we erg vaak een driftig mannetje thuis of juist heel erg verdrietig. Want hij had drommels goed door dat hij anders was dan de andere kindjes uit zijn klas. En dat doet pijn om je kind zo verdrietig te zien.

 

Dus tijd voor een volgende stap. Op naar Kentalis dus. In april vorig jaar vond de eerste intake en het eerste onderzoek plaats. Algauw werd ik gebeld na dit onderzoek, met de mededeling dat ze eigenlijk nog meer onderzoeken wilden doen. Ik schrok daarvan en vroeg of ze misschien dachten dat er toch nog meer aan de hand was maar ze gaven juist aan dat ze graag meer onderzoeken wilden doen omdat ze het vermoeden hadden dat hij een erg slim mannetje was en dat er dus een ontzettend groot verschil zou zitten tussen wat hij kan en snapt en zijn spraak. 

Na een aantal weken kregen we ook de uitslag van deze onderzoeken en wat ze al vermoedden klopte ook. Ons mannetje heeft een ontzettend heftige fonologische stoornis die ervoor zorgt dat hij dus onvoldoende verstaanbaar is. Dit betekent dat hij veel klanken nog niet beheerst en dat hij bepaalde klanken op een verkeerde manier uitspreekt. Ook wordt zijn verstaanbaarheid beïnvloed door problemen met zijn kaken, lip en tong. Dus al met al een aardig complex probleem. Maar aan de andere kant heeft hij ontzettend veel sterke kanten en is het een slim kereltje dat ontzettend veel woorden kent, ontzettend veel snapt en heel goed scoort op taken waarbij hij niet hoeft te praten. 

Dat klinkt natuurlijk mooi en we zijn ook zeker blij met zijn sterke kanten maar omdat er zo'n groot verschil tussen zit is dit erg moeilijk voor hem. Hij snapt alles maar kan zich niet verstaanbaar maken. Ook wordt hij vaak erg onderschat omdat bij zijn spraak wordt gedacht dat hij het dan ook wel niet zal snappen of kunnen. En dat is ontzettend frustrerend voor ons kereltje. Want in zijn koppie is niets mis.

 

Ik heb me vaak afgevraagd of wij iets verkeerd bij de opvoeding hadden gedaan. Maar gelukkig werd dat bij het eerste gesprek meteen van tafel afgeveegd. We kregen complimenten over hoe wij het als ouders hadden aangepakt en dat we niets hadden kunnen doen om zijn spraakstoornis te voorkomen. 

 

Voor Kentalis is dit een situatie dat niet vaak voorkomt. Vaak hebben kinderen naast een spraakstoornis ook een taalstoornis maar dat heeft ons mannetje dus niet. 

We hoorden gelukkig ook al vrij snel dat ze verwachten dat hij gewoon op de basisschool kan blijven met wat extra ondersteuning vanuit Kentalis. 

En vandaag komt er bij deze extra ondersteuning dus ook een behandeling bij het Spraak & Taal Ambulatorium. 8 weken lang gaat hij hier elke maandag met zijn vader naar toe. En over vandaag was hij gelukkig al helemaal enthousiast! Er zit een heel team van specialisten die het allerbeste voor hebben voor ons mannetje. Het allerbelangrijkste is zijn welbevinden, dat hij zich ondanks alles fijn blijft voelen en dat hopelijk zijn spraak vooruit gaat en dat we handvaten meekrijgen voor zijn toekomst.

 

Want dat het nog een lange weg gaat worden is zeker! Maar we hebben er vertrouwen in dat het ooit goed gaat komen, ook al kan niemand ons zeggen hoe lang dit gaat duren. En wat zijn we trots op ons mannetje die zich er ontzettend goed doorheen slaat. We maakten ons toen hij klein was wel eens zorgen over zijn vurige karaktertje maar we denken dat juist dat temperamentvolle er nu voor zorgt dat hij er wel gaat komen!

 

 

Reactie schrijven

Commentaren: 15
  • #1

    Ineke (maandag, 12 juni 2017 22:41)

    Wat ontzettend fijn en goed dat jullie er zijn voor hem...respect..
    Dikke knuffels voor jullie allemaal.��

  • #2

    Liselotte (maandag, 12 juni 2017 23:12)

    Jullie zijn toppers!! En jullie lieve, stoere en slimme Noah die komt er wel met zulke lieve ouders en grote broer!!

  • #3

    Annemarel (maandag, 12 juni 2017 23:25)

    Stoer manneke! Fijn dat jullie op de goede plek zijn. Wij zoeken nog verder helaas �

  • #4

    Familie kremer (dinsdag, 13 juni 2017 08:04)

    Lieve Noah wat is Tante Ilona super trots op jou!

  • #5

    Opa en oma uit Haarle. (dinsdag, 13 juni 2017 17:19)

    Wij vertrouwen er op dat het goed gaat.met onze lieve Noah.

  • #6

    Shanna (donderdag, 15 juni 2017 12:37)

    Wat een flinke, stoere jongen is Noah!
    Ik zit in hetzelfde schuitje met mijn zoon van bijna 4 (28 oktober) , dus ik begrijp jullie helemaal. Ook erg complex allemaal, maar het gaat vast helemaal goed komen! Mijn zoon gaat overigens als hij 4 is naar een cluster 2 school, dus dat is wel een geruststelling dat hij daar nog een poosje de juiste begeleiding krijgt. Liefs Shanna

  • #7

    N. (vrijdag, 16 juni 2017 07:17)

    Heel herkenbaar! Onze zoon is alleen wat ouder, bijna 7. Na intensieve logopedie twee keer per week op een reguliere school, blijft hij een hardnekkige fonologische stoornis houden. Hij staat nu op het punt om ook naar de Fonopoli van Kentalis te gaan. Hopelijk kunnen ze hem daar helpen!

  • #8

    J (donderdag, 15 maart 2018 20:20)

    Zo herkenbaar jouw verhaal. Mijn dochter heeft ook een fonologische stoornis en weet me eigenlijk geen raad meer maar zou heel graag willen weten hoe het nu gaat met uw zoontje??

  • #9

    Marloes (vrijdag, 16 maart 2018 18:19)

    Hallo J, ik lees net je reactie op mijn blog. Ik zou je graag willen laten weten hoe het nu gaat met ons zoontje, hopelijk kan dat jou helpen. Heb je misschien een mailadres of een facebookaccount waarop ik jou een bericht kan sturen. Ik wil je ook wel mijn mailadres geven als je dat fijner vindt.

  • #10

    Melissa (dinsdag, 03 juli 2018 18:37)

    Mijn zoon heet ook Noah, en heeft soort van hetzelfde. Een hoog intellect, maar een sterk fonologisch probleem. Ook wij kregen te horen dat het niet vaak voorkomt. Na 1,5 jaar vroegbehandeling op Kentalis en nu 1,5 jaar op speciaal onderwijs van Kentalis nu toch de stap nemen voor het STA, omdat het fonologische probleem niet verbeterd ondanks het hiervoor genoemde traject. Fijn om te lezen dat we niet de enige zijn!

  • #11

    Fokje (zaterdag, 24 november 2018 10:14)

    wat een ontzettend herkenbaar verhaal! onze dochter die 5 jaar word in december. is al vanaf 3 jaar bij logopedie.. het is in al die jaren wel iets beter geworden, vooral vanaf het moment dat ze naar de basisschool gaat. ook is onze dochter normaal/hoog begaafd. dit is ook allemaal inmiddels getest bij kentalis. en zijn wij bezig met een cluster 2 begeleiding op haar eigen basisschool. hier moet de commissie nog over besluiten. Maar van het spraakambulatorium hadden wij tot op heden nog niet gehoord. Ik denk ook zeker dat dit zou helpen voor onze dochter. want het laatste wij willen is dat ze blijft zitten omdat ze de spraak niet goed beheerst.

  • #12

    Bianca (dinsdag, 03 september 2019 17:34)

    Beste Marloes,

    Onze zoon van nu 5 jaar heeft na diverse jaren heen en weer diagnose ernstige afwijkende TOS. Na diverse jaren logopedie en ondersteuning Vd taalbrug geen verbetering. Nu advies gehad te starten op de fonopolie bij kentalis in jan 2020 ivm lange wachtlijst. Helaas wachten we dus al bijna n jaar!!! Na eerst de diagnose eindelijk te hebben gehad, hopen we dat dit uiteindelijk hem goed gaat doen. Het is n lief sociaal kind die graag vooruit wil en vaak niet wordt begrepen Hoe gaat t nu met jou zoon? Hopelijk gaat het onze zoon helpen, heb namelijk Vd week iemand gesproken waarvan haar dochter helaas geen baat had bij de behandeling.
    biadusmar@hotmail.com is mijn mail adres

  • #13

    Maya (vrijdag, 25 oktober 2019 08:05)

    Een Heel herkenbaar verhaal, dankjewel.
    Nu een aanbod gehad om hetzelfde traject te volgen in het ambulatorium bij Kentalis. Om doormiddel van anders soort onderzoeken een beter beeld te krijgen van de problematiek en behoefte van mijn zoon.
    Ik hoor graag hoe jij dit traject hebt ervaren....
    Als je zou willen uiteraard....

  • #14

    Orpa Sekeronej (dinsdag, 15 februari 2022 16:46)

    Hallo Marloes,
    Inmiddels 2022. Wij zitten met Onze zoon Germaine in een soortgelijke situatie. Hij wordt in juni 9 jaar. Hoe is het met Noah intussen vergaan?
    Kunnen we hierover communiceren?
    Ik ben telefonisch of via app te bereiken op 06 13106068. Mail info@benccare.com
    Hoop van je te horen en hoop dat Noah er sterk uit is gekomen
    Groet,
    Orpa

  • #15

    Suzanne (vrijdag, 08 juli 2022 11:30)

    Hoi Marloes,

    Herkenbaar verhaal. Mijn vijfjarige dochter heeft SOS/fonologische stoornis. Ik herken het heel erg wat je schrijft. Ik zie ook dat je blog al een paar jaar oud is. Ik vraag me af hoe het nu met je zoontje gaat?

    Groeten,

    Suzanne